door Siebe van der Ende

Als je Harr Wiegman zegt, dan zeggen veel mensen Proosje. Maar volgens Fleur Wiegman was haar vader veel meer dan dat. Ook veel meer dan zijn kunst. “Ik hoop dat ze hem herinneren als een aardige en lieve man.”

Foto: Harr Wiegman met zijn kleindochter Nora (bron: Fleur Wiegman)

In augustus kreeg Fleur het slechte nieuws te horen. “Dat was echt op z’n ‘Harrs’. Op het terras met een wijntje gooide hij het er pats boem uit.” Er was darmkanker bij haar vader geconstateerd. Een zwaar traject van chemokuren en ziekenhuisbezoeken volgde. Hij had veel last van de chemo en de tumor bleef groeien. “Je zag hem per dag aftakelen. Hij werd opgenomen in hospice De Roos van DrieMaasStede. In het begin ging dat nog wel, maar na drie weken stopte hij met eten en drinken. Het was einde verhaal. Hij was niet verdrietig of boos, het was gewoon klaar.”

Na zijn overlijden werd de familie overweldigd door reacties uit de stad, vertelt Fleur dankbaar. “Heel veel reacties van mensen die ik helemaal niet ken, die toch willen laten weten dat ze Harr kenden en dat hij gemist gaat worden. Hartverwarmend. Als familie en zeker als dochter is dat fijn.” Harr was altijd met kunst bezig. “Vroeger heb ik heel veel met hem gekleurd en geknutseld. Kort geleden tekende hij nog veel met mijn dochter.” Fleur zelf is één van de weinige in de familie die niets met kunst heeft. “Tot groot verdriet van mijn vader. Dat vond hij wel jammer.”

Achterlaten

Harr laat niet alleen veel kunst achter aan de stad, ook laat hij iets speciaals achter voor zijn familie. “Ik heb boekjes gevonden waarin hij alles had uitgeschreven wat er gebeurde in mijn leven”, vertelt Fleur gelukkig. “Dat wist ik niet. Hij heeft hele gesprekken van twintig jaar geleden uitgeschreven. Een oudere zus van mij is een aantal jaar geleden overleden, daar schreef hij dan bijvoorbeeld over. Hij sprak dat niet zo snel uit, maar hij heeft het allemaal op papier geschreven. Het zijn leuke herinneringen die hij voor me achterlaat.”

Fleur hoopt dat mensen niet alleen de kunstenaar Harr Wiegman herinneren. “Ik hoop dat mensen beseffen dat hij ook een opa en een vader was. Ook heeft hij een dochter verloren. Daar liep hij niet mee te koop, maar het heeft veel impact op ons als gezin gehad. Hij was een echte familieman”, glundert Fleur. “Én hij was natuurlijk heel grappig, al was het soms iets te flauw.”

Fleur heeft een ketting om haar nek waar een kleine ‘H’ aan hangt. “Die heb ik vorige week gekocht. Mijn vader heet Harr en mijn moeder heet Helene, dus het is eigenlijk voor allebei mijn ouders. Dat vond ik mooi, ik had de behoefte om dat te doen.”